Link naar het stuk van Joke Schauvliege. Na dit stuk gelezen hebben kan ik alleen stamelen. De dingen die ik hierop zou willen zeggen zijn te talrijk. Ik ben overdonderd.
Aan de ene kant:
Dus je kan het milieu alleen redden door geen tablets te gebruiken: erg dat een politica dat denkt.
*******
Ik ben zelf ook schuldig aan heel wat onnodig verbruik van energie, beste minister, maar ik zou mij er wel voor hoeden om sommige van mijn medemensen zo hard te beledigen, die enorm hun uiterste best doen milieubewust te leven (of om uw terminologie te gebruiken: die hun verantwoordelijkheid opnemen in het licht van an inconvenient truth).
*******
Het zijn niet de inwoners van België die de milieunormen hebben ondertekend. Iedereen ging er van uit dat degenen die iets ondertekenden ook degenen waren die er iets aan konden doen.
*******
Leraar: “Het is goed om zorg te dragen voor het milieu: geen plastieken zakjes vragen, niet meer licht laten aanstaan dan nodig is, de kraan niet laten lopen als je je tanden poetst, etc.”
Leerling: “Maar meneer, wat ik doe is toch zo weinig dat het helemaal niets uitmaakt in het totaalplaatje.”
Leraar, pre-Schauvliege-in-De-Morgen: “Het maakt inderdaad weinig uit, maar toch een klein beetje. Er kan alleen iets veranderen als we allemaal samen ons best doen om ons gedrag te veranderen.”
Leraar, post-Schauvliege-in-De-Morgen: staat met de mond vol tanden.
Wat is het antwoord?
Dit? “Je hebt gelijk, kind. Of jij op je eentje zorg draagt voor het milieu of niet, de minister kan altijd zeggen dat de maatschappij te weinig doet en dat als excuus te gebruiken om zijn of haar taak niet te doen. Investeer je energie liever in iets anders.”
Of dit? “Je moet toch proberen het Belgische gemiddelde op vlak van milieuzorg omhoog te trekken, en het zo hoog te krijgen dat het boven een drempel uitkomt – maar die drempel mag de minister naar willekeur definiëren en veranderen en hangt uiteindelijk alleen maar af van de toevallige opportuniteiten van het moment. Toch moet je je best doen, want als je niets doet zal er zeker niets veranderen.”
*******
Op de volgende klimaattop.
Belgische vertegenwoordiger: “Sorry dat we onze normen niet gehaald hebben, maar kijk: het werd niet genoeg gedragen door de bevolking.”
Voorzitter: “Oei ja, dan is het niet erg.”
*******
Alle ministers mogen schuldig pleiten dat ze in hun privéleven energie verspillen, en mogen dat dan als een spiegel voorhouden aan wie ze willen, en mogen dan vragen: durven jullie ook schuldig pleiten of dagvaarden jullie alleen een symbolische staat? Durven de ministers ook schuldig pleiten in hun hoedanigheid als minister? Durven ze schuldig pleiten aan auto’s promoten, laptops in de kleuterklas invoeren, etc?
*******
Wat is precies de schaal waarmee hier gemeten wordt? Noemen we iemand die zijn leven zo inricht dat hij nooit de verwarming opzet, haast geen electriciteit gebruikt, altijd fiets en openbaar vervoer gebruikt, één vuilniszak per zes maand vult etc. een 9,5. Noemen we minister Schauvliege een 2. Noemen we iemand die wel sorteert en het licht uitdoet, maar ook smartphone en laptop gebruikt en rond de wereld vliegt een 3. Stellen we ons even voor dat deze 3 overeenkomt met de giïntendeerde lezer van het stuk van minister Schauvliege. De vraag is: noemen we het milieubeleid van België eerder een 1 of eerder een 5? Als het veel hoger ligt dan 3 dan mist het stuk van de minister elke grond van werkelijkheid.
*******
Het overheersende sentiment in Fukushima is waarschijnlijk ook: “We hebben ons lesje wel geleerd! Hadden we maar niet zoveel op onze tablet getokkeld!”
*******
Aan de andere kant:
Misschien is het geen PR. Misschien is het een eerste opdoemend bewustzijn bij de minister over het feit dat milieu, zoals het woord zelf al zegt, te maken heeft met wat er tussen de mensen leeft en wat hen verbindt, en zo op een andere manier een politiek probleem is dan de traditionele politieke problemen, die met de mensen afzonderlijk te maken hebben. Doe zo voort, beter laat dan nooit.
*******
Misschien stel ik het allemaal te cru voor. De minister geeft wel degelijk een argument én een nuance in De Morgen: “De onderliggende analyse toont dat vooral de elektriciteitsproducenten en landbouwers (allebei -30 procent) resultaten hebben geboekt, maar ook de industrie – de traditionele boosdoener – realiseerde een stevige reductie (-10 procent). De enige echte toename viel te noteren bij mobiliteit (+30 procent), want wij rijden gewoon te veel kilometers met te veel wagens die te veel uitstoten. Zo gaat per jaar 16 miljoen ton CO2 de lucht in. En zeker, ook daar heeft de overheid een verantwoordelijkheid die niemand zal ontkennen, maar persoonlijk gedrag en vrije keuze spelen eveneens een rol.” Alleen is het net die passage waar met geen woord over gerept wordt op deredactie.be, op knack.be, op nieuwsblad.be of op gva.be. Het is alsof de pers ervan uitgaat dat de lezer niet geïnteresseerd is in een argument of een nuancering.
*******
Kan je het de minister kwalijk nemen zich er zo gemakkelijk van af te maken als het volstaat zich er zo gemakkelijk van af te maken? Het doet me een beetje denken aan de – achteraf bekeken eigenlijk hilarische – reacties op de shame-betoging. Zeggen dat de betogers een duidelijk signaal gegeven hebben, omdat dat blijkbaar volstaat om dan nog tien maanden verder hetzelfde te kunnen blijven doen.
gewoon gedachten 